تنوع عصبي (Neurodiversity) به اين مي پردازد كه مردم در سرتا سر جهان ديد متفاوتي نسبت به اطراف خود دارند و آن را به شيوه متفاوتي تشخيص مي دهند.

«تنوع عصبي» يك اصطلاح است كه براي توصيف تفاوت در نحوه عملكرد مغز افراد استفاده مي شود. ايده اصلي تنوع عصبي اين است كه هيچ راه «درست و مشخصي» براي كار مغز وجود ندارد. در عوض، طيف وسيعي از راه‌ها وجود دارد كه مردم دنيا را درك مي‌كنند.

نوروتايپيكال در تنوع عصبي
نوروتايپيكال به شخصي اشاره دارد كه عملكردها، رفتارها و پردازش مغزي استاندارد يا به عبارت ديگر معمولي دارند. افراد نوروتايپيك تمام نقاط عطف رشد و رفتار خود را در زمان ها و سنيني كه براي اكثر افراد استاندارد در نظر گرفته مي شود، مي گذرانند.

افراد نوروتيپيكال معمولاً در معاشرت، يادگيري مهارت هاي جديد، يا رفتار آن گونه كه به آن ها گفته مي شود و از آن ها انتظار مي رود، مشكلي ندارند.

واگرايي عصبي
واگرايي عصبي براي افرادي استفاده مي شود كه عملكرد مغز آن ها در يك يا چند حالت متفاوت از آنچه كه استاندارد يا معمولي در نظر گرفته مي شود مي باشد.

راه‌هاي مختلفي براي تشخيص واگرايي عصبي وجود دارد، از روش‌هاي بسيار خفيف كه اكثر مردم هرگز متوجه آن نمي‌شوند تا راه‌هاي واضح‌تري كه منجر به رفتارهاي متفاوت از استاندارد در جامعه مي‌شود.

در محل كار و مدارس با برآوردن نيازهاي منحصر به فرد هر فرد و فرد درگير واگرايي عصبي مي توان از حضور آن ها بهره مند شد، به طور مثال بايد سعي كنيم:

به فردي كه دچار واگراي عصبي است، اين آزادي را دهيم تا وظايف و تكاليف را به روش خودش انجام دهد.
آموزش كاركنان ودانش آموزان ديگر در مورد تنوع عصبي و نحوه برخورد با آن.
ايجاد فضايي دوستانه
ارائه هدفون هاي مسدود كننده صدا و نويز براي فردي كه صدا را تحريك كننده مي دانند.
اوتيسم نوعي تنوع عصبي
اوتيسم به عنوان يك “اختلال طيف” شناخته مي شود، زيرا از خفيف تا شديد متغير است. اوتيسم قبلاً انواع مختلفي داشت، مانند آسپرگر و اختلال نافذ رشد (PDD)، اما اكنون همه آن ها به عنوان يك اختلال طيف اوتيسم طبقه بندي مي شوند. همان طور كه مي دانيد اوتيسم مي تواند بر رفتار و احساسات فرد تأثير بگذارد.

اين بيماري مجموعه گسترده‌اي از شرايط بوده كه شامل چالش‌هايي با مهارت‌هاي اجتماعي، رفتارهاي تكراري و مشكلات گفتاري مي باشد و مي‌تواند افراد را فقط به برقراري ارتباط غيركلامي سوق دهد.

افراد اوتيستيك اغلب ويژگي هاي زير را نشان مي دهند: توجه زياد به جزئيات، مهارت هاي تمركز قوي، خلاقيت و توانايي هاي يادگيري بصري.

بيش فعالي
اختلال نقص توجه و بيش فعالي (ADHD) يك اختلال بي نظمي عملكرد اجرايي است، به اين معني كه افراد ممكن است در مديريت افكار، توجه، رفتار و احساسات خود دچار مشكل شوند.

افراد مبتلا به اختلال نقص توجه و بيش فعالي ممكن است در سازماندهي مطالب مشكل داشته، بي قرار باشند، بي علاقه به نظر برسند و در هنگام تجربه برخي احساسات رفتار نامناسبي از خود نشان دهند.

افراد مبتلا به ADHD غالباً مشكل گشا هستند زيرا چارچوب فكري مشخص ندارند بنابراين ممكن است پرانرژي و “سرگرم كننده” باشند.

نارساخواني
نارساخواني (Dyslexia) شامل صحبت كردن، خواندن و نوشتن است. نارساخواني معمولاً با اشتباه خواندن، نوشتن يا گفتن كلمات يا حروف نامرتب همراه است، اما تنها محدود به اين موارد نمي باشد. به عنوان مثال، ممكن است شامل مشكل در سازماندهي كلمات در جملات، مشكل در دستيابي به واژگان يا تلفظ كلمات يا چالش در پيروي از دستورالعمل ها باشد.

افراد مبتلا به نارساخواني اغلب متفكراني هستند كه در پردازش بصري عالي مي باشند. علاوه بر اين، آن ها تمايل به آگاهي فضايي داشته و ممكن است بسيار خلاق باشند.

منبع:كانون مشاوران ايران-تنوع عصبي چيست و چرا اهميت دارد؟